ZACHOWAĆ ROZSĄDEK

Po przeczytaniu pytania konkursowego zaczęłam zastanawiać się nad tym, co wyniosłam z rodzinnego domu i jak mnie to ukształtowało. Jestem po czterdziestce, więc sięgam pamięcią daleko. Widzę dużą kuchnię i naszą czwórkę: tatę, mamę, mnie i siostrę. Dom był przystanią, dawał bezpieczeństwo i akceptację. Dzięki rodzicom czułam, że zawsze był ktoś, kto mnie wysłuchał i zrozumiał. Dziś, jestem typową singielką z wyboru. Czy zamknęłam się na stały związek w przyszłości? Oczywiście że nie. Tylko, że mi - niezależnej, dojrzałej kobiecie coraz trudniej dopasować tę drugą połówkę. Ale są i pozytywy życia w pojedynkę. Chodzę do pracy, zdrowo gotuję, nawet zaczynam regularnie ćwiczyć. Jest sobotni ranek, tzn. godzina 13, ale dla mnie dalej jakby ranek. Robię co chcę i kiedy chcę, a jak mi się nic nie chce, po prostu nie robię nic. Totalnie nie kreatywnie, ale w duchu slow life. W międzyczasie rozkoszuję się historiami potencjalnych kandydatów na męża z portali randkowych. Jednak on jest zajęty, a ja coraz bardziej go lubię… Co robić? Szukać dalej wrażeń narażając się na kolejne niewypały, czy zostać ze złamanym sercem? Od koleżanki słyszę: ,,powinnaś chociaż dziecko sobie sprawić’’. A ja patrząc na to, co się dzieje na świecie podejmuję świadomą decyzję o nierodzeniu. Nigdy nie zgodzę się na związek na siłę. To wbrew moim regułom, oczekiwaniom, to coś, w co nie mam zamiaru się angażować, bo i tak szanse na przetrwanie są zerowe. Wolę więc działać w pojedynkę, dzielnie stawiając czoło codzienności. I chociaż długimi zimowymi wieczorami serce jakoś daje się mi we znaki. To nic i z tym sobie jakoś poradzę! Wszak jestem dojrzałą siłaczką!. A swoją sprawą -patrząc na poczynania niektórych uwieszonych na męskich ramionach idioteczek, często miałoby się ochotę krzyknąć: Bridget, dorośnijcie w końcu!.;)

ZACHOWAĆ ROZSĄDEK

Po przeczytaniu pytania konkursowego zaczęłam zastanawiać się nad tym, co wyniosłam z rodzinnego domu i jak mnie to ukształtowało. Jestem po czterdziestce, więc sięgam pamięcią daleko. Widzę dużą kuchnię i naszą czwórkę: tatę, mamę, mnie i siostrę. Dom był przystanią, dawał bezpieczeństwo i akceptację. Dzięki rodzicom czułam, że zawsze był ktoś, kto mnie...

Mnie zdecydowanie ukształtowała rodzina i relacje w niej panujące. Było czasem dobrze, czasem źle... Ze wszystkich doświadczeń wyciągnęłam lekcję i wydaje mi się, że żyję pełnią życia a moja rodzina jest szczęśliwa. Dobre wspomnienia zbudowały we mnie poczucie wyjątkowości i pewności siebie, zaś te przykre sprawiły, że stałam się wytrzymałą emocjonalnie i twardą osobą, która się nie poddaje i wierzy, że dobro zwycięża. I tak kroczę po świecie dzień po dniu i wiem, że wszystko ma jakiś sens...

Mnie zdecydowanie ukształtowała rodzina i relacje w niej panujące. Było czasem dobrze, czasem źle... Ze wszystkich doświadczeń wyciągnęłam lekcję i wydaje mi się, że żyję pełnią życia a moja rodzina jest szczęśliwa. Dobre wspomnienia zbudowały we mnie poczucie wyjątkowości i pewności siebie, zaś te przykre sprawiły, że stałam się wytrzymałą emocjonalnie i twardą osobą,...

Żyjemy w czasach w miarę spokojnych i bezpiecznych - tragedie tego świata- wojny, głód, kataklizmy- szczęśliwie omijają Naszą Ojczyznę, dlatego myślę,że czynnikiem najsilniej determinującym nasze życie jest środowisko i najbliżsi nam ludzie. Pochodzę z małego miasteczka,z rodziny gdzie zawsze żyło się od pierwszego do pierwszego. Niekiedy przy skomplikowanych wyliczeniach zakrzywiających podstawy matematyki, by do tego pierwszego jednak starczyło. Nikt mi nie powiedział,że chcieć to znaczy móc. Nikt mi nie powiedział ze mogę być kim chce. Nikt mi też tego nie pokazał - w moim najbliższym osiedlowym otoczeniu ambicją było mieć dobre oceny w szkole i pilnie się uczyć tak,żeby mieć w przyszłości dobrą, bezpieczną i stałą pracę, byżyć lepiej niż nasi rodzice. I ja poszłam tą drogą myśląc, ze jest jedyną słuszna. Nie weszłam na wysoką górą , bojąc się że spadnę- nauczono mnie wybierać drogę bezpieczną. Dopiero, gdy poznałam innych ludzi - w tym mojego męża- zobaczyłam,że świat ,w którym żyłam jest rozczarowujący, że duża ważniejsza od dobrych ocen na świadectwie jest pasja. Samo odnalezienie jej i determinacja na jej realizowanie i uczynienie sposobem na życie.Dlatego dziś znów stoję przed wysoka gorą i choć wiem,ze lepiej jest spróbować zdobyć jej szczyt i spaść, by móc nauczona bólem upadku próbować raz jeszcze niż stać bezczynnie i przyglądać się jak inni zdobywają szczyty to ja...wciąż stoję. Wciąż się boje,ale uczę się walczyć z tym strachem.

Żyjemy w czasach w miarę spokojnych i bezpiecznych - tragedie tego świata- wojny, głód, kataklizmy- szczęśliwie omijają Naszą Ojczyznę, dlatego myślę,że czynnikiem najsilniej determinującym nasze życie jest środowisko i najbliżsi nam ludzie. Pochodzę z małego miasteczka,z rodziny gdzie zawsze żyło się od pierwszego do pierwszego. Niekiedy przy skomplikowanych wyliczeniach...

Na moje życie (a także na życie wszystkich innych kobiet) ogromny wpływ miało wprowadzenie równouprawnienia. Dzięki temu mogę żyć na takich samych zasadach jak mężczyźni i nie muszę się z tym kryć. Mogę również decydować jak ma wyglądać mój świat. Zabieram głos w ważnych kwestiach wiedząc, że moje propozycje są warte tyle samo, co propozycje innych. Nie muszę czuć się gorsza ze względu na płeć. To dzięki równouprawnieniu wychowałam się ze świadomością, że nie ma ludzi lepszych i gorszych. Każdy ma swoje zalety i nie można go skreślać z błahych powodów.

Na moje życie (a także na życie wszystkich innych kobiet) ogromny wpływ miało wprowadzenie równouprawnienia. Dzięki temu mogę żyć na takich samych zasadach jak mężczyźni i nie muszę się z tym kryć. Mogę również decydować jak ma wyglądać mój świat. Zabieram głos w ważnych kwestiach wiedząc, że moje propozycje są warte tyle samo, co propozycje innych. Nie muszę czuć się...

Myślę, że największy wpływ na to jaka jestem, jakie są mój wartości, z czym się zmagam, mieli wpływ moi rodzice, wychowanie, ich podejście do mnie. Często widzę jak bardzo kieruję się lękiem, który wypełnia moją mamę. Jest to coś tak głęboko osadzonego, że sporo muszę wkładać wysiłku, by mniej lękowo podchodzić do świata.
Uważam, że rodzice mają ogromny wpływ na to jakimi dorosłymi się stajemy. Najciekawsze, że ich wpływ jest już jak jesteśmy maluchami, to czy nas przytulają czy nie, czy stawiają granice i jak, na co pozwalają, jaki świat nam pokazują, na co zwracają największą uwagę.
Dla mnie jest to niewyobrażalne, gdyż wiem, że zdecydowana większość rodziców kocha swoje dzieci i chce dla nich najlepiej i robi tak jak uważa, że jest najlepiej, a nie zawsze wychodzi to dzieciom na plus. Gdyż często też rodzice są zagubieni i niepewni w swoich działaniach i wyborach, też kierują się tym co dla nich ważne i co ich ukształtowało..
W rodzicach leży ogromna siła i moc. Często umacniająca, ale też, niestety, czasem niszcząca.

Myślę, że największy wpływ na to jaka jestem, jakie są mój wartości, z czym się zmagam, mieli wpływ moi rodzice, wychowanie, ich podejście do mnie. Często widzę jak bardzo kieruję się lękiem, który wypełnia moją mamę. Jest to coś tak głęboko osadzonego, że sporo muszę wkładać wysiłku, by mniej lękowo podchodzić do świata.
Uważam, że rodzice mają ogromny wpływ na to jakimi...

Myślę, że to kwestie społeczne! Z uwagi, że pochodzę z niewielkiego miasteczka nie miałam wielu możliwości! Nie chodziłam od młodych lat na balet, basen, czy inne sporty! Myślę, że gdybym mieszkała w większym mieście rodzice z pewnością zapisaliby mnie na dodatkowe zajęcia, a być może wtedy wyrosłaby ze mnie jakaś sportsmenka :)

Myślę, że to kwestie społeczne! Z uwagi, że pochodzę z niewielkiego miasteczka nie miałam wielu możliwości! Nie chodziłam od młodych lat na balet, basen, czy inne sporty! Myślę, że gdybym mieszkała w większym mieście rodzice z pewnością zapisaliby mnie na dodatkowe zajęcia, a być może wtedy wyrosłaby ze mnie jakaś sportsmenka :)

Mnie ukształtowała sfera ekonomiczna mojej rodziny, w której dominowały osoby ciężko pracujące za psi grosz. Odkąd pamiętam, wszyscy na wszystko przez lata ciułali i umierali z listą niespełnionych marzeń w ręku. Ja natomiast od małego uczona byłam, że na nic nie mamy pieniędzy. Pani prowadząca rytmikę w przedszkolu zauważyła, że jestem dzieckiem z poczuciem rytmu i lubiącym muzykę, więc zaproponowała mojej mamie, by zapisała mnie do szkoły muzycznej. Mama odmówiła, tłumacząc, że nie ma pieniędzy na kupno instrumentu, na którym mogłabym ćwiczyć w domu. W szkole nosiłam ubranie po starszym rodzeństwie i gdyby nie szkolny fartuszek, to wyglądałabym jak dziad. Nie wiem, co to jest obóz albo basen, kieszonkowe czy zrzutka na lody z paczką przyjaciół. Jaka dzięki temu jestem? Skromna, niespełniona szara myszka z ograniczonymi potrzebami i listą cichych marzeń do realizacji w ręku...

Mnie ukształtowała sfera ekonomiczna mojej rodziny, w której dominowały osoby ciężko pracujące za psi grosz. Odkąd pamiętam, wszyscy na wszystko przez lata ciułali i umierali z listą niespełnionych marzeń w ręku. Ja natomiast od małego uczona byłam, że na nic nie mamy pieniędzy. Pani prowadząca rytmikę w przedszkolu zauważyła, że jestem dzieckiem z poczuciem rytmu i...

Aktualnie moje życie kształtuje polityka. Skończyłam dobre studia, zrobiłam państwowe uprawnienia dla konkretnego zawodu, pracowałam 2 lata, dobrze zarabiałam i pół roku temu straciłam pracę - jedna ustawa zlikwidowała praktycznie mój zawód. Wiele firm zostało zamkniętych, w mojej zwolniono 50 osób. Aktualnie jestem na etapie przekwalifikowywania się, ale dlaczego przez politykę i głupią ustawę muszę zaczynać znowu od zera?

Aktualnie moje życie kształtuje polityka. Skończyłam dobre studia, zrobiłam państwowe uprawnienia dla konkretnego zawodu, pracowałam 2 lata, dobrze zarabiałam i pół roku temu straciłam pracę - jedna ustawa zlikwidowała praktycznie mój zawód. Wiele firm zostało zamkniętych, w mojej zwolniono 50 osób. Aktualnie jestem na etapie przekwalifikowywania się, ale dlaczego przez...

Na mnie oraz na moje życie ogromny wpływ miało i ma ciągle polskie radio. Ono mnie ukształtowało na różnych płaszczyznach. Jako nastolatka słuchałam Reflektorem po świecie. Była to audycja Polskiej Sekcji BBC i dzięki temu miałam celującą z WOSU na świadectwie dojrzałości gdyż nie potrzebowałam gazet i tak wiedziałam, co się na świecie dzieje. Słuchałam też Lata z radiem, które ukształtowało mój gust muzyczny i zaciekawiło Polską oraz Radio nocą, które pokazało mi Ponurego - bohatera gór świętokrzyskich, Jerzego Michotka z jego Marszem Sybiraków, czy przedstawiło Słodkie radio retro. Bez radia nie byłabym tym kim jestem - moje życie byłoby bardziej jałowe i nie byłabym szczęśliwa.

Na mnie oraz na moje życie ogromny wpływ miało i ma ciągle polskie radio. Ono mnie ukształtowało na różnych płaszczyznach. Jako nastolatka słuchałam Reflektorem po świecie. Była to audycja Polskiej Sekcji BBC i dzięki temu miałam celującą z WOSU na świadectwie dojrzałości gdyż nie potrzebowałam gazet i tak wiedziałam, co się na świecie dzieje. Słuchałam też Lata z radiem,...